Afgelopen zondag was het weer het jaarlijks kerstconcert van Puur Sangh AGK. Voor mij steeds meer een goede manier om in kerstsfeer te komen. Merk dat ik andere dingen belangrijker begin te vinden. Dit is zo'n activiteit die er voor mij bij begint te horen.
Ik heb getracht het concert zo discreet mogelijk te fotograferen, zonder de stemming kapot te flitsen. Zo onopvallend mogelijk en tegelijk zo volledig mogelijk. Iets van de mensen in het koor, iets van het orkest en de dirigent, maar ook van de omgeving.
Niet echt wat je noemt fotograferen als kunstvorm of een uitspatting van creativiteit, maar wel lekker bezig zijn met je hobby. Daar hoort ook het steeds beter beheersen van de techniek bij. De technische waarden spreken voor zich.
Bekijk hier de foto's van het concert...
4 opmerkingen:
Een leuk overzicht van het concert met een aantal foto's die er uitspringen qua compositie maar meer ook emotie beweging. Wat opvalt zijn de scherpe foto's gemaakt met een grote diafragma-opening en een hoge iso-waarde.
Weer een heel goed geslaagde serie. Totaal anders dan vorig jaar omdat je nu vlakbij het koor staat. Nu wordt de uitdaging voor volgend jaar nóg groter om met weer andere foto's te komen. Mooi dat de exif gegevens te zien zijn. Dit was met je vorige camera nooit gelukt, de techniek is in dit geval erg belangrijk. Zelfs 1/8 sec. geeft in de meeste gevallen nog scherpe foto's. Statief of een-poot gebruikt?
Mooie, scherpe foto's .En ook erg goed de emotie en beleving vastgelegd van het kerstconcert. Mijn complimenten.
Dit soort foto's maken is een voortdurend compromissen sluiten.
Ga je voor scherptediepte of ga je voor bewegingsonscherpte? Als je kiest voor bewegingsonscherpte kies je eigenlijk voor bewegende (delen van) mensen, maar voor een bewegingsvrije omgeving. Zorg dat de omgeving scherp blijft. Dat doe je met een één of meerpoot statief of heel goed aanleggen tegen een zuil o.i.d. (Peter Maas noemde het al).
Je krijgt er mooie onscherpte op de bewegende (mens)delen voor terug. De keuze tussen één of meerpoot statief, is een compromis v.w.b. wendbaarheid en discretie.
De te gebruiken gevoeligheid 1600 of 3200 iso (wie had dat ooit durven dromen) is afhankelijk van het door de fotograaf in te schatten ruisniveau. Hoe hoger hoe meer ruis. Ruis kun je onderdrukken met techniek maar gaat ten koste van details. Hoe technisch kritischer je fotografeert, des te meer werk. Integrale ruisreductie versus objectspecifieke ruisreductie. Je gaat dus a.h.w. steeds verder de grens op zoeken.
De lichtsterkte van de lens bepaald de ondergrens. 2.8 blijft 2.8 maar... als je een IS lens hebt kunt je nog met de sluiter omlaag. Dat is belangrijk als je met één eenpoot of uit de hand fotografeert.
Wat je ziet is dat je met een 200 mm lens (70-200) met image stabilizer méér aan kunt als een 70 mm lens (24-70)zonder image stabilizer, bij hetzelfde diafragma (2.8).
De hoek van de te maken foto is opnieuw een keuze of compromis. Je kunt immers niet aan het wisselen blijven (discretie).
Verder bij de gemaakte opnamen, vooraf handmatig de witbalans ingesteld met een expodisc filter.
Een reactie posten