Het waren op lange spijlen van draadijzer geplaatste figuurtjes. Originele figuurtjes in aparte poses. Ze stonden al een tijdje in weer en wind onder de bomen en waren geroest. De natuur maakt ze mooier. Het materiaal roest en krijgt hierdoor meer karakter. Fotografisch altijd interessant. Niet alleen de kleurschakeringen rood en zwart, maar ook de stofuitdrukking van geroest materiaal zijn vaak een lust om naar te kijken. Voorwaarde is dat de scherpte op de goede plaats zit. Dat valt niet altijd mee. Ook nu ben ik nog niet helemaal tevreden. Er stond net iets teveel wind.
De spijlen gingen heen en weer en stonden ongeveer 40 cm uit elkaar. Omdat de figuurtjes onafhankelijk van elkaar bewegen, moet je een keuze maken. De uitdaging is om tenminste één figuur goed scherp te krijgen (spelen met iso, opnamesnelheid en diafragma). Ik wilde het ander figuurtje aanvullend zó in beeld krijgen dat de activiteit van de 'jager' klopte en gelijktijdig pastte in een aangenaam en compositietechnisch verantwoord op te bouwen geheel (vlakverdeling).
De onvermijdelijke onscherpte van de vrouw met ring moest aangenaam zijn en de andere omringende figuurtjes wilde ik niet als stoorzender in beeld krijgen. Door de kniëen dus.
De man met 'net iets te hoog' schietgeweer, op jacht met een bloemetje als lokaas, heb ik hier gecombineerd met de beeltenis van een gebukte vrouw met hoepel. Het komt niet vaak voor dat je als fotograaaf terplaatse zo'n leuk verhaal in één foto kunt leggen.
Later ben ik er overigens thuis in photoshop nog wat mee gaan rommelen. Dat is een apart photoshoptechnisch 'lagen' verhaal. Hieronder de foto zonder de bewerking (slices).
1 opmerking:
Is wel een leuke geworden.
Jammer dat ie hier zo klein is, hij lijkt nu door de texture niet meer zozeer op een foto, of wel?
Een reactie posten