tien voor half drie...
Sherry tomaatjes...
Vandaag ben ik bezig geweest met een standaardlens (canon 1.4 50 mm) in combinatie met enkele tussenringen van Soligor. Tussenringen doen niets anders als het verlengen van de brandpuntsafstand tussen de lens en de CCD chip. Er zit ook geen glas in deze ringen. De diafragmawaarden worden wel doorgegeven. Het effect is dat je met je lens veel dichter bij het onderwerp kunt komen. Kleine voorwerpen worden hierdoor groter. De scherptediepte neemt relatief gezien af.
Als fotograaf moet je zorgvuldig controleren hoeveel scherptediepte je met de gekozen diafrafmawaarde bewerkstelligd. Je moet dit controleren met het speciale controleknopje op je camera. Bij het indrukken zie je de lens dan donkerder worden, maar gelijktijdig zie je de scherpte in de periferie van het gekozen scherptegebied toenemen. Omdat dit een precies werkje is, is het handig om rust in te bouwen met een statief. Je kunt dan meer op je gemak -en dus nauwkeuriger- werken.
Het experimenteren is leuk. Je merkt dat je door met scherpte en onscherpte te spelen zelf kunt bepalen waar de aandacht naar toe moet gaan. Je wordt op dit aspect ook kritischer bij het beoordelen van andere foto's.
De ringen zijn relatief goedkoop en met een beetje experimenteren kun je leuke resultaten bereiken. We zouden bijna vergeten hoe mooi je kleine objecten kunt verkennen met fotografie.
De foto's hier zijn gemaakt met een één tussenring. De camera stond op statief buiten onder de parasol. Een klein extra flitsje voor wat meer diepte.